Rozdział 5.

*Keyla*

Odwróciłam się, w duchu zaklinając żeby to nie była ta osoba o której myślę. Niestety, o framugę drzwi opierał się Jacob razem z tym swoim aroganckim uśmieszkiem. Nabrałam ochoty żeby mu przywalić.

- Podsłuchujesz? – fuknęłam.

- Nie odpowiedziałaś  na moje dwa pytania. Niedługo zacznę naliczać odsetki. – oznajmił z rozbawieniem, a ja ze złością zauważyłam że nawet nie zaprzeczył. Nate odwrócił się do przybysza, zmarszczył czoło i odwrócił głowę w moją stronę.

- Znasz go? – zapytał.

- Niestety. – powiedziałam z żalem. Mój przyjaciel pokiwał głową, po czym znów zwrócił się znowu do Jake’a.

- Wytłumacz mi, dlaczego te znaki pojawiły się u mnie po spotkaniu z tobą?

Jacob leniwie niczym kot odepchnął się od framugi drzwi, podszedł do naszej dwójki i obejrzał tatuaż z bliska. Po minucie wyprostował się, odgarnął czarne włosy z głowy i znowu się uśmiechnął.

Ja nie wiem jak on to robi, ale niesamowicie irytuje mnie samym swoim zachowaniem. Jak można być tak powolnym?

- Widocznie musisz mieć w sobie krew czarodziejów. – powiedział jakby opowiadał co zjadł na śniadanie – I na marginesie, to nie przeze mnie, tylko przez Kamień Nocy.

Wyjął małą czarną skałkę, podrzucił ją lekko po czym schował z powrotem do kieszeni. Cofnął się o kilka kroków i znowu oparł się o ścianę.

- Co? – zapytał zdezorientowany Nate.

- Czuję się jakby ktoś budował w moim mózgu linię metra. Jacobie, wytłumaczyłbyś Nate’owi moje przeznaczenie? – klapnęłam sobie na podłodze, bo stwierdziłam że jeszcze to trochę potrwa.

***

- Ale ekstra! – wykrzyknął Nate po wysłuchaniu historii.

- Ej, czekaj. Ty mu wierzysz?  – no nie, to jakieś szaleństwo.

- A czemu ma kłamać? W książkach jak zjawia się w szkole nowy i zaczyna gadać niestworzone historie, to zazwyczaj ma racje. Dlaczego nie?

- Zgadzam się. A teraz chodźcie za mną. – dodał Jacob i wyszedł z łazienki.

Spojrzeliśmy po sobie z Nate’m po czym ruszyliśmy za nim. To jakieś chore pomyślałam. Nie dość że spotkałam psychicznego człowieka, to Nate zwariował.

- Gdzie idziemy? – zapytał mój przyjaciel.

- Muszę was zabrać do Świata Nocy.

- Stop. Co?! – oburzyłam się – Ja nigdzie nie idę!

- Keyla przestań. To będzie fajne! – powiedział Nate, a ja w tym momencie pomyślałam że go ktoś podmienił.

- Żartujesz? – Spojrzałam na niego i przestraszyłam się tego co tam zobaczyłam. Fascynację i podniecenie.  – Nie żartujesz.

- Oczywiście że nie! No chodź, zobaczymy jak tam będzie! – zaczął mnie prosić.

Spojrzałam na Jake’a. Nie patrzył na nas, przyglądał się jakiemuś obrazkowi na ścianie. Czy można mu zaufać? Koleś jest przerażający i tajemniczy. Z drugiej strony jest jednak moja ciekawość…

- Okej. Pójdę z wami, ale najpierw pójdziemy spotkać się z moją matką. – powiedziałam. Musiała mieć coś z tym wspólnego.

***

Z wahaniem nacisnęłam klamkę do drzwi wejściowych mojego domu. W życiu się tak nie obawiałam wejścia do własnego mieszkania! W środku było tak jak zawsze. Z kuchni dobiegał odgłos nucenia. Nakazałam chłopakom iść za mną, i wkroczyłam do pomieszczenia.

Moja matka stała przy blacie, najprawdopodobniej robiąc obiad. 

- Mamo? - powiedziałam niepewnie. Odwróciła się do mnie z uśmiechem, który znikł gdy zatrzymała się wzrokiem na Jacobie. Zastygła w bezruchu. Jej twarz wyrażała teraz przerażenie.

- Nocny Łowca. - oznajmiła zimnym tonem. Aż się wzdrygnęłam.

- Skąd to wiesz? - zapytałam podchodząc do niej - Znasz go?

- Nie. - Odezwał się Jake z drugiego końca pokoju. Odwróciłam się do niego. Stał obok Nate'a i patrzył wprost na moją matkę. - Ale Nocny Łowca zawsze rozpozna drugiego Łowcę.

Teraz to ja stanęłam jak sparaliżowana. Że co? Spojrzałam się na matkę. Zacisnęła usta w wąską linię.

- Córeczko..

- Nie.

- Posłuchaj..

- Nie! Okłamałaś mnie!

- Nieprawda. - potrząsnęła głową.

- Racja. Ty tylko nie powiedziałaś mi prawdy. Znam ten tekst, uwierz mi. Jak długo chciałaś mnie ukrywać? - zapytałam ze łzami w oczach. To się nie dzieje naprawdę...

- Nigdy nie mieli cię znaleźć. - powiedziała patrząc mi w oczy - Posłuchaj mnie Keylo, nie możesz iść z nim. Jak wejdziesz do Świata Nocy to już nigdy się nie spotkamy.

- Co? - zwróciłam się do chłopaków. Zabawne, że uważałam teraz że Jacob to wiarygodniejsze źródło informacji niż moja własna matka.

- To prawda. Nie można od tak podróżować między Światami. Zazwyczaj jak przejdziesz z jednego do drugiego, to nie możesz już wrócić. Tak zrobiła twoja matka, jak podejrzewam, i dlatego musi zostać tu już na zawsze. Ale ty masz wybór Keylo. Musisz iść ze mną. Potrzebujemy cię. - powiedział czarnowłosy.

- Nie! Nie bez powodu uciekłam z tobą. Córeczko, to niebezpieczne. Możesz tu zostać, i nic się nie stanie! - powiedziała moja mama. Ale ja już wiedziałam co mam zrobić.

- Pójdę z nimi.

- Nie! Proszę nie rób tego. - Maleen przytuliła mnie mocno - Nie zostawiaj mnie.

- Przykro mi mamo, ale dałam słowo. Znajdę sposób żeby cię stąd zabrać, obiecuję. - powiedziałam, pocałowałam ją w czoło i poszłam się spakować. Jak wychodziłam z kuchni czułam na sobie jej smutny wzrok.

- Będziemy czekać za zewnątrz. - powiedział Nate i razem z Jake'm wyszli na dwór.

Pobiegłam na górę do swojego pokoju. Złapałam plecak, zdjęcie z mamą, kilka ubrań, najpotrzebniejszych rzeczy, ipoda i ładowarkę. Oby mieli tam prąd. Wychodząc, zobaczyłam mój kluczyk na szafce. Po chwili wahania wróciłam się i chwyciłam pamiątkę w dłoń. Zeszłam na dół, i pożegnałam się z mamą. 

- Nie widzimy się po raz ostatni, wiesz? - powiedziałam ściskając ją. 

- Chciałabym w to wierzyć. - odpowiedziała i pocałowała mnie w policzek. Założyłam plecak na ramię i wyszłam do czekających na mnie na zewnątrz chłopaków.

---

Witam :D Jak tam po nowym roku? Udany sylwester? Mam nadzieję, że tak ;)

Zaspojleruję, w następnym rozdziale nasi bohaterowie trafią już do Świata Nocy. Tak, Nate też :D
Do Kwas.† - Już się znalazłam ^^

Zapraszam :*